Tи...

Ти си засекогаш и никогаш
и патоказ кон крајот,
ти си единствен и совршен-
ѓавол за во рајот....

Ти повредуваш,поседуваш,
заведуваш и љубиш,
ти за прв пат ме добиваш
и за последен пат ме губиш.......

Дали вредиш, дали сониш,
не сакам да прашувам,
зашто знам се за вистината
и од неа се заплашувам.

Ти си искрен, но и лажен
така дволично креаиран,
секој те освојува,
но многу мал број те шармира.

И можеш да ме гледаш
во очи дури плачам,
за да сфатиш, да си сигурен,
дека ништо не ти значам....

Ти се себичен, ироничен,
полн со самиот себе,
а сепак така далечно
ме привлекуваш кон тебе.

Зошто те посакувам,
а ти си отров силен?
Ги паметам твоите зборови,
а само лаги биле...

Ме водиш кон бесознание
но се се заборава,
кога срцето плаче,
а разумот зборува.

Ти си осамен и облачен,
замрачен и студен....
Со поглед така заспиен,
кога треба да е буден...

Не расудуваш, излудуваш
и многу малку имаш,
ретко даваш назад
се што посакуваш и примаш.

Ти си нож кој ме пресекува,
но пак ќе бидам цела,
ќе поминат знам трагите
од твоите дела....

Ти си несреќа и среќа,
повторлива конфузија,
грешка на судбината
и моја илузија.

Ти се покажа и беше,
се што не заслужувам-
безбоен шестар кој грешно црта
и за својот круг се приврзува....



Written by Amy Lee